دیروز رمان "میمِ عزیز" اثر محمدحسن شهسواری را خواندم. رمان خوبی بود. نقطه قوت این کتاب از نظر من روایت چند لایه و تودرتوی داستان بود که فرآیند خواندن را برای مخاطب کمی سخت می کرد و خواننده را به چالش می کشید. این مسئله کار سختی است که نویسنده تا حدودی موفق شده از پسش برآید. مخاطب بدون اینکه گمراه و یا سردرگم شود در خلال خواندن مجبور می شود تا کمی فکر کرده و ارتباط شخصیت ها را پیدا کند. 

 نویسنده تلاش دارد تا خلاقیت به خرج داده و از جریان به اصطلاح آپارتمانی داستان نویسی این روزهای ایران جدا شود و آشکارا چندین بار هم به صورت عریان این مسئله را به خواننده گوشزد می کند. مسئله دیگر هم انتقاد نویسنده به مافیای ادبیات ایران است که چندین بار در خلال داستان مطرح می شود. فقط نکته ای که به نظر من خیلی تو ذوق می زد ربط نامربوط مافیای داستان به دوم خرداد و روزنامه های اصلاح طلب بود.

خیلی بیشتر از این توضیح نمی دهم که اگر تمایل به خواندن کتاب داشتید چیزی را لو نداده باشم و خواندن شما لوث نشود. از آنجا که این کتاب در ایران مجوز چاپ نگرفته است. سایت خوابگرد آنرا به صورت الکترونیک و رایگان منتشر کرده که می توانید از اینجا دانلود کنید.