اسم غیر‌رسمی این خیابان «مسیر تک‌تیراندازها» است. چرا که در زمان جنگ بوسنی و محاصره‌ی سارایووِ، تک‌تیراندازهای صرب روی کوه مقابل مستقر می‌شدند و از آنجا می‌توانستند قسمت زیادی از شهر را تحت نظر گرفته و هر جنبده‌ای را بزنند. امین ۵۵ ساله و رانندگی تاکسی است. می‌گوید هنوز که هنوز است خیلی مواقع از اینجا که رد می‌شود ناخودآگاه خودش را جمع‌و‌جور می‌کند که یک وقت تیر غیب تک‌تیراندازی صرب او را به دیار باقی نفرستد. در زمان جنگ سه بار مجروح شده. یک بار تیر یکی از همین تک‌تیراندازها به کتفش خورده، یک بار گلوله‌ای دیگر به شکم‌اش و یک بار هم ترکشِ خمپاره ران‌ش را دریده. 

ازش می‌پرسم خیلی درد کشیدی؟

می‌گوید زخم بدن بالاخره خوب می‌شود با داغ عزیزان‌ام چه کنم؟!

دیگر نپرسیدم چه عزیزی را از دست داده است، عزیز عزیز است و داغ‌ش ابدی...