همیشه می گفت کی برمی گردی ایران. همیشه می گفت آخرین آرزوم اینه که فقط یه بار دیگه ببینمت. قریب به چهار سال از اخرین دیدارمان گذشت. آرزو به دلش ماند که ببینتم. آرزو به دلم ماند که ببینمش. مادربزرگ مرد از بس جان ندارد و بالاخره این کابوس تبدیل به واقعیت شد. کابوس از دست دادن یک عزیز در آن سوی دنیا وقتی تو جایی دیگر زمین گیری. بدرود عزیزم. دیدارمان باشد شاید وقتی دیگر، شاید جایی دیگر. دیدارمان باشد به قیامت...

تولد اینجانب نه هفتم مهر كه روز آشنایی با شماست. حتی اگر روز هفتم مهر به دنیا آمده بودم نیز جا نداشت حركت شما به كیش شخصیت آلوده شود. امیدوارم این كلمات مرا صمیمانه و از سر نگرانی و نه یک شكسته‌ نفسی بی‌حقیقت و تعارف‌ گونه تلقی كنید.
-میرحسین موسوی، بیانیه ۱۳-

پ.ن: مخاطب خاص ندارد اما مخاطب عام همه ما هستیم، مایی که کیش شخصیت ایجاد می کنیم. مایی که ذوب می شویم...

گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد

اعطای جایزه صلح نوبل به سیاستمداران را اساسا نمی پسندم (مگر اینکه روزی روزگاری سیاستمدار شدم و خواستند بهم جایزه بدن) اما با نگاهی به اسامی برخی از اشخاصی که جایزه صلح نوبل را گرفتند این سوال به ذهن می آید که گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد؟

اگر مناخیم بگین، هنری کسینجر، شیمون پرز، اسحاق رابین، تئودور روزولت، حیمی کارتر، باراک اوباما، میخائیل گورباچف، یاسر عرفات و ... شایستگی دریافت صلح نوبل را داشتند چرا حسن روحانی نداشته باشه؟! من از شما می پرسم واقعا چرا؟

پ.ن۱: این استتوس جنبه تزئینی دارد لطفا بحث جدی راه نیندازید. حتی شما دوست عزیز

پ.ن۲: در ضمن هنری کسینجر سیاستمدار مورد علاقه ام هست. همچین یکخورده خشن و ناجور بود و اختلافات فکری مان زمین تا آسمان است اما این کار دل دستم خودم نیست...

برادران قاچاقچی احساس خطر می کنند

برخی جریان های درون حکومت عمیقا از هرگونه ایجاد تفاهم بین ایران و غرب و برداشتن تحریم ها مخالف اند چراکه تحریم ها برای آنها فضای اقتصادی غیررقابتی و غیرشفافی را ایجاد می کند که از قبل آن می توانند کرور کرور پول به جیب بزنند. 
توماس فریدمن در مقاله اخیر خود در نیویورک تایمز با اشاره به سودهای کلان برخی جریان های داخل ایران (بخوانید سپاه) در شرایط تحریمی می گوید که به همین خاطز است که این «تندروها هیچگاه نمی خواهند که سفارت آمریکا در ایران را ببینند.»
روزنامه کیهان بدون شک سخنگوی این جریان است. در شرایطی که دستگاه دیپلماسی دولت جدید در تلاش است تا حتی الامکان با غرب به توافق رسیده تا از میزان تحریم های کمرشکنی که بار اصلی اش بر دوش مردم است بکاهد اما کیهان ساز مخالف کوک می کند و در تلاش است فضا را متشنج بکند. محمدجواد ظریف ساعاتی پیش در استتوسی در فیسبوک آشکارا ناراحتی خود را از عملکرد کیهان اعلام کرد اما این تازه اول راه است. دولت اگر در راهی که انتخاب کرده راست قامت است باید خود را برای جدالی تمام عیار با برادران قاچاق چی که منفعت شان در خطر است آماده کند.

دو نکته درخصوص مصاحبه بی بی سی با نتانیاهو

بعد از تماشای مصاحبه بنجامین نتانیاهو با بی بی سی دو نکته به ذهنم رسید.

۱. انجام اینگونه گفتگوها را باید به فال نیک گرفت. به شخصه امیدوارم مقامات اسرائیلی هرچه بیشتر با رسانه های فارسی زبان و مقامات ایرانی با رسانه های عبری زبان گفتگو کنند. اگر قرار بر این است که منازعه ی جاری بالاخره یک زمانی حل و فصل شود در اولین گام دو طرف باید با ذهنیت و خواست همدیگر آشنایی پیدا کنند. 

۲. اظهارات نتانیاهو در این مصاحبه نشان داد که شناخت او نسبت به جامعه ایران در چه حد است. او در چندین مورد گفت که اطلاعات خوبی نسبت به تایخ و مردم ایران دارد اما جایی دیگر گفت که اگر مردم آزاد بودند شلوار جین می پوشیدند و به موسیقی غربی گوش می دادند. همین نشان می دهد تصویری که او از ایران در ذهن دارد تصویر دهه شصت و استریوتایپی است که در غرب در مورد ایران ایجاد شده است. اگر یک شهروند عادی غربی یا اسرائیلی چنین چیزی در مورد ایران بگوید چندان جای گلایه نیست اما وقتی بلندپایه ترین مقام اسرائیلی چنین چیزی می گوید باید احساس خطر کرد. شاید این فقدان دانش مسئله کم اهمیتی به نظر برسد برعکس اما کاملا مهم است. وقتی شما نسبت به رقیب-دشمن استراتژیک خود شناخت نادرست دارید و بر مبنای آن می خواهید تصمیم گیری کنید لاجرم آن تصمیم به فاجعه خواهد انجامید.

پ.ن: بررسی محتوای سخنان نتانیاهو بحث مفصلی است که اگر فرصتی شد در موردش خواهم نوشت.

اتحادیه اروپا، قدرت درجه دوم؟!

سرمقاله اخیر آقای محمد قوچانی در مجله آسمان بحث های بسیاری را برانگیخت. فارغ از مسائل قابل بحث مطروحه در مطلب ایشان درخصوص حاکمیت یگانه-دوگانه اما ایشان ادعایی مطرح می کند که حیرت برانگیز است. در قسمتی از این سرمقاله ادعا می شود که اتحادیه اروپا قدرتی  «درجه دوم» در جهان است. ایشان می نویسد: واقعيت اين است كه اتحاديه اروپا هنوز يك قدرت درجه‌ي دوم است و با افزايش توان روسيه و كاهش قدرت غرب و بازگشت به جهان دوقطبي «آمريكا – انگليس» از يك سو و «روسيه – چين» از ديگر سو به تدريج اتحاديه اروپا به ويژه محور «آلمان – فرانسه» رو به افول خواهند رفت.»

اینکه آقای قوچانی با توجه به چه معیارهایی چنین ادعایی می کند مشخص نیست اما در روابط بین الملل برای مشخص کردن قدرت و ضعف، موئلفه های مشخصی چونان جمعیت، توان اقتصادی، توان نظامی، قدرت مانور سیاسی و مقبولیت بین المللی در نظر گرفته می شود. 

الان قصد ندارم به طور تحلیلی این ادعای آقای قوچانی را بررسی کنم چراکه چنین ادعای بدون پشتوانه ای به راحتی با استناد به آمار قابل رد است بنابراین صرفا کمی آمار در مورد اتحادیه اروپا را می نویسم تا مشخص شود که آیا اتحادیه اروپا قدرتی درجه دوم است یا جزو قدرت های طراز اول جهان محسوب می شود. 

جمعیت: بنابر آمار مربوط به سال ۲۰۱۲، اتحادیه اروپا با دربرگرفتن بیش از پانصد و شش میلیون جمعیت و ٪۷ درصد از جمعیت کل جهان، پس از چین و هندوستان در رتبه سوم قرار می گیرد و پس از آن ایالات متحده با جمعیت کمی بیش از سیصد و پانزده میلیون در رتبه چهارم قرار دارد. جمعیت روسیه کمی بیش از صد و چهل و سه میلیون است.

برای دسترسی به آمار مربوط به جمعیت اتحادیه اروپا به این سایت بروید.

آمار مربوط به جمعیت کشورهای مختلف جهان را می توانید در ویکیپدیا بیابید.

توان اقتصادی: GDP یکی از رایج ترین شاخص ها برای محاسبه توان اقتصادی است. بنا بر آمار سال ۲۰۱۲، اتحادیه اروپا با جی. دی. پی ۱۶.۶۴۱ تریلیون دلار در مکان نخست قرار گرفت و پس از آن ایالات متحده با ۱۵.۶۸۴ در مکان دوم قرار دارد. در مکان سوم چین می ایستد که جی. دی پی اش تنها ۸.۲۲۷ تریلیون دلار است. 

اطلاعات کامل در خصوص وضعیت اقتصادی اتحادیه اروپا را می توانید در اینجا و اطلاعات مقایسه ای درباره کشورهای مختلف جهان را در اینجا به دست آورید. 

عکس زیر آمار مربوط به جی. دی. پی ده کشور اول جهان را نشان می دهد.

توان نظامی: بدون شک ایالات متحده قدرت بلامنازع نظامی جهان است. این کشور در سال ۲۰۱۲ بیش از ۶۸۲ بیلیون دلار را صرف مسائل نظامی کرده است که چیزی در حدود ۴.۷٪ جی. دی. پی آنرا تشکیل می دهد. پس از آمریکا اتحادیه اروپا قرار دارد که چیزی در حدود ۲۸۶ بیلیون دلار را صرف مسائل نظامی کرده است که ۱.۷٪ جی. دی. پی آنرا تشکیل می دهد. چین و روسیه در رده های سوم و چهارم قرار می گیرند.

اطلاعات مربوط به توان نظامی اتحادیه اروپا را از اینجا و اطلاعات مقایسه ای در خصوص کشورهای مختلف جهان را از اینجا و اینجا به دست آورید.

توان سیاسی: اگرچه کشورهای عضو اتحادیه اروپا همگی در یک سطح قرار ندارند اما بدون شک مجموعه ۲۸ کشور در کنار یکدیگر قدرت سیاسی بی نظیری را پیدا می کند. و از همه مهمتر اینکه انگلیس و فرانسه به عنوان دو عضو مهم این اتحادیه از حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل برخوردارند.

مقبولیت جهانی: برای بررسی کردن میزان مقبولیت جهانی کشور ها موئلفه های بسیاری را می توان در نظر گرفت اما یکی از مسائلی که می تواند منجر به نقش چهره ای مثبت در افکار عمومی جهانی شود میزان کمک های مالی ای است که توسط یک کشور یا مجموعه ای از کشورها صورت می گیرد. اتحادیه اروپا با صرف بیش از ۵۳ بیلیون یورو در سال بزرگ ترین اعطا کننده کمک های مالی به کشورهای فقیر جهان است. این کمک های مالی انسان دوستانه که از مالیات شهروندان این اتحادیه پرداخت می شود قطعا منجر به نفوذ سیاسی این اتحادیه در جهان و افزایش مقبولیت و مشروعیت جهانی آن خواهد شد.

اطلاعات مربوط به این موضوع را در این سایت بیابید.

چنانکه گذشت اتحادیه اروپا به لحاظ جمعیت در رتبه سوم جهان قرار می گیرد. به لحاظ اقتصادی و با درنظر گرفتن جی. دی. پی، بزرگترین قدرت اقتصادی جهان است. به لحاظ نظامی پس از ایالات متحده در رتبه دوم رده بندی جهانی قرار می گیرد. همچنین بزرگترین اعطا کننده کمک های مالی به کشورهای فقیر است و دو کشور عضو این اتحادیه از حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل برخوردارند. حال با توجه به این شاخصه ها چگونه می توان ادعا کرد که این اتحادیه قدرتی درجه دوم در جهان است؟ محمد قوچانی یکی از بهترین روزنامه نگاران ایران است و معمولا نوشته های اش از تاثیرگذاری بالایی برخوردارند بنابراین از روزنامه نگاری در این سطح انتظار می رود تا دقیق تر در خصوص مسائل اظهار نظر کند و از ارائه ادعاهای بدون مدرک و ناصحیح اجتناب ورزد.